Navaro Debboudt. De naam doet bij de meeste wielerliefhebbers misschien nog geen belletje rinkelen. Maar als het van zijn doorzettingsvermogen, passie en sportieve afkomst afhangt, zal dat niet lang meer duren. Deze 16-jarige kerel uit Sint-Maria-Horebeke, met familiebanden in Sint-Lievens-Houtem, is pas enkele maanden actief in de wielersport maar maakt nu al indruk met zijn maturiteit, gedrevenheid en liefde voor het vak.
Want wie Navaro leert kennen, merkt meteen: dit is geen toevalstreffer, maar een jongeman die perfect past in het plaatje van een koersfamilie waar de fiets haast tot het meubilair behoort.
Een rijk wieler-DNA: de familie Debboudt.
Dat Navaro zijn eerste stappen in het peloton heeft gezet, is geen toeval. Zijn vader Johan Debboudt is neef van de sportieve zussen Lensy, Sylvia en Evelien Debboudt. Maar de opvallendste link met het wielrennen komt van zijn dooppeter Kristof Debboudt, de broer van Johan, die in zijn jonge jaren zelf mooie adelbrieven verzamelde op de weg.
Kristof was niet zomaar een jeugdliefhebber. Hij won onder meer het puntenklassement én het jongerenklassement in de toonaangevende Ster der Junioren, een rittenkoers waar de besten van hun generatie zich met elkaar meten. Ook in andere wedstrijden liet hij zich opmerken met overwinningen in onder meer de Grote Prijs Buizingen, verschillende regionale koersen en top-10-noteringen in zware interclubs zoals de Europaprijs in Geraardsbergen. Niet verwonderlijk dus dat Navaro naar hem opkijkt, en Kristof voor hem veel meer is dan alleen een peter: hij is een mentor, motivator en inspiratiebron.
Een late, maar veelbelovende start.
In tegenstelling tot veel leeftijdsgenoten die al vanaf de miniemen koersen, begon Navaro pas in het najaar van 2024 met trainen. De vonk sloeg over tijdens de zomervakantie. “Ik fietste al graag recreatief,” vertelt hij. “Eind juni had ik een nieuwe fiets gekocht om wat tochten te maken in de vakantie. Toen zeiden mensen rond mij: ‘Waarom probeer je het niet eens op competitief niveau?’ En toen ik mijn peter Kristof sprak, zei hij dat hij nog een fietsje had staan. Dat was het begin.”
Met die geleende koersfiets trok Navaro half september naar zijn eerste trainingen en niet veel later stond hij al aan de start van zijn allereerste koers in Oordegem. “Ik was natuurlijk wat zenuwachtig, maar ik vond het fantastisch. Het voelde meteen goed.” Hij werd er 22ste — een ijzersterk debuut.
Sindsdien werkte hij een zestal wedstrijden af, met opnieuw een 22ste plaats in Knesselare, 27ste in Herzele en een 34ste plaats op het Provinciaal Kampioenschap in Merelbeke bij de tweedejaars nieuwelingen. Niet slecht voor iemand die nog maar net de overstap maakte van fietsliefhebber naar licentiehouder.
Trainingsarbeid, motivatie en leergierigheid.
Navaro is aangesloten bij Wielerclub Onder Ons Parike (WOOP), een ploeg met een sterke jeugdwerking die hem ondersteunt in zijn eerste stappen. “Ik merk dat ik koers na koers bijleer,” zegt hij. “De ene wedstrijd is lastiger dan de andere. Soms voel je je goed, een andere dag wat minder. Maar ik geniet van het proces.”
Wat hem typeert is zijn open blik: hij staat altijd open voor feedback, zowel van zijn trainer als van zijn peter. “Kristof geeft me vaak tips — waar ik moet opletten in het peloton, hoe ik mijn positie moet kiezen, wat ik moet eten en drinken voor de koers. Dat helpt me echt vooruit.” Ondertussen investeerde Navaro ook in een nieuwe koersfiets, waarmee hij nu traint én wedstrijden rijdt. “Het verschil voel je meteen. Het geeft me vertrouwen en plezier om ermee op pad te gaan.”
Koersen combineren met school en ontspanning.
Naast het fietsen volgt Navaro zijn studies aan GO! Atheneum Oudenaarde (Gelukstede), waar hij de richting bouw volgt. “School is belangrijk. Ik probeer het goed te combineren. In mijn vrije tijd fiets ik graag, maar ook wandelen helpt me om mijn hoofd leeg te maken.”
Een evenwichtige levensstijl is voor hem belangrijk. Geen druk, maar wel ambitie. “Ik ben pas begonnen met koersen. Mijn eerste doel is om ervaring op te doen, wedstrijden uit te rijden en mijn grenzen te verleggen. Als er mooie uitslagen volgen, is dat mooi meegenomen.”
Voorbeelden en dromen.
Op wereldniveau kijkt Navaro vol bewondering naar Wout Van Aert. “Ik zie hem graag rijden: sterk, explosief, veelzijdig. Echt een voorbeeld voor jonge renners. Hij toont dat je met hard werken veel kan bereiken.” Maar de échte inspiratie blijft dichter bij huis. “Mijn peter Kristof is iemand tegen wie ik opkijk. Niet alleen om wat hij op de fiets presteerde, maar ook om wie hij is als mens. Ik hoor van anderen dat ik op hem lijk qua stijl en houding, dat vind ik wel leuk om te horen. Nu is het aan mij om mijn eigen weg te zoeken — met zijn steun aan mijn zijde.”
Een dankbare renner met een warm hart.
Wat Navaro misschien nog het meest typeert, is zijn dankbaarheid en warme familieband. “Zonder mijn ouders zou ik dit allemaal niet kunnen doen,” zegt hij oprecht. “Zij brengen mij elk weekend naar de koersen, steunen mij in alles, leven mee. Dat doet zo veel deugd. Ook mijn grootouders en mijn peter: als ze aan de zijlijn staan te roepen, krijg ik vleugels. Ik ben hen allemaal ontzettend dankbaar.”
De toekomst: met beide voeten op de grond, maar het vizier op vooruitgang.
Navaro Debboudt is geen grote roeper. Geen jongen van grote woorden of loze dromen. Maar wie hem spreekt, voelt: dit is een renner met potentieel, passie én persoonlijkheid. Hij weet dat de weg naar de top lang is en soms hobbelig, maar als hij zijn traject verderzet met dezelfde inzet, dan komt zijn moment vanzelf.
Vandaag is hij nog een naam die voorzichtig zijn weg zoekt in het peloton. Maar wie weet… over enkele jaren klinkt de naam Debboudt opnieuw in de uitslagen — en niet alleen als echo uit het verleden, maar als belofte voor de toekomst.
Navaro Debboudt. Onthoud die naam.
