Tijdens de recente zittingen van de gemeenteraad en de OCMW-raad stonden enkele opvallende sloopdossiers op de agenda. Deze dossiers roepen niet alleen vragen op over de concrete beslissingen rond het patrimonium, maar ook over het bredere beleid dat onze gemeente voert op vlak van gemeenschapsvoorzieningen en sociale huisvesting. Hieronder geeft Open Lede hun bedenkingen en suggesties mee.
Sloop van de voetbalkantine in Oordegem: verlies van een sociale ontmoetingsplek.
We begrijpen dat de kantine, als zonevreemd gebouw, niet langer behouden kan blijven en dat de sloop juridisch en stedenbouwkundig verdedigbaar is. Toch kunnen we niet voorbij aan het feit dat hiermee een belangrijke ontmoetingsplek voor de inwoners van Oordegem verdwijnt.
Dergelijke gemeenschapsruimtes zijn schaars geworden. In een tijd waarin sociale cohesie en lokale verbondenheid onder druk staan, moeten we net extra zorg dragen voor plekken waar verenigingen en burgers elkaar kunnen vinden. We roepen het gemeentebestuur dan ook op om creatief en actief mee te denken over hoe dit gemis kan worden opgevangen. Wat komt er in de plaats? Hoe kunnen we de inwoners opnieuw een gemeenschapsruimte bieden die aan hun noden beantwoordt?
Sloop van de cijnswoning in Smetlede: gemiste kans op efficiëntie én sociale meerwaarde.
Wat betreft de geplande afbraak van de cijnswoning in Smetlede, hebben wij tijdens de raadszitting gewezen op een belangrijk element: volgens de Vlaamse regelgeving lijkt dit dossier mogelijk niet vergunningsplichtig. Indien dat correct blijkt, zou de sloop eenvoudigweg door de eigen gemeentelijke technische diensten uitgevoerd kunnen worden. Dat is een stuk goedkoper dan de uitbesteding aan intercommunale SOLVA.
Maar er is meer. De vrijgekomen ruimte na afbraak biedt kansen — kansen die we als bestuur niet mogen laten liggen. Volgens onze inschatting zouden op deze gronden zo’n acht sociale wooneenheden gerealiseerd kunnen worden. Het bestuur erkent zelf het grote tekort aan sociale huisvesting in de gemeente. Waarom dan deze kans laten liggen door het perceel simpelweg te verkopen?
Patrimoniumbeleid: gebrek aan visie op maatschappelijke waarde.
De situatie in Smetlede is helaas geen alleenstaand geval. Ook aan de Steenstraat verkoopt de gemeente een perceel dat perfect geschikt zou zijn voor sociale huisvesting. Tegelijkertijd maakt men elders — in het park van Mesen, een locatie die wij als veel minder geschikt beschouwen — plannen om 22 sociale appartementen te realiseren.
Deze beslissingen wijzen op een patrimoniumbeleid dat vooral technocratisch en financieel wordt gevoerd, terwijl de maatschappelijke waarde van gemeentelijke eigendommen veel te weinig meeweegt. Gemeentegrond is een schaarse en strategische troef. Ze moet ingezet worden waar ze maximaal ten dienste staat van onze inwoners — via gemeenschapsvoorzieningen en betaalbaar wonen.
Tot slot: een knipoog met een ernstige ondertoon.
We willen tot slot ook even de vele uitbestedingen aan intercommunale SOLVA benoemen. De afhankelijkheid van deze externe partner groeit zienderogen. Zodanig zelfs, dat we binnenkort beter een uitnodiging voor het personeelsfeest kunnen voorzien voor hun team.
Hoewel deze opmerking met een knipoog wordt gemaakt, is de onderliggende boodschap ernstig: als bestuur moeten we kritisch blijven kijken naar de kosten, efficiëntie én de noodzaak van externe opdrachten. En vooral: wat kunnen we zelf, met onze eigen mensen, op een kwaliteitsvolle manier realiseren?
Samengevat: onze oproep is er één tot meer visie, meer verantwoordelijkheid en meer maatschappelijke gerichtheid in het patrimoniumbeleid. Elke sloop of verkoop is niet alleen een technische ingreep, maar ook een keuze over welk soort gemeente we willen zijn.
