Volgend jaar bestaan De Stopnoillekes 40 jaar, maar dat belet de beheerders van de Aalsterse reuzen niet om dit jaar al met wat nieuws uit te pakken. Reuzenkindjes Floreken en Florisken mogen hun nieuwe outfit showen én de herboren Majoor Cans krijgt zijn plekje terug tussen de Aalsterse reuzen. Plaats te weinig op onze Piëdestal voor alle leden van deze traditievereniging, maar voorzitter Tim Backaert, Olivier Tolleneer, Lien Declerck en jongste Stopnoilleken Ruben (8) namen de honneurs waar.
“Mij zie je niet meer verkleed”, zegt Olivier die de hangar van de Groendienst binnenwandelt op een koude zondagochtend. Hij zegt het net iets te gretig. Zijn vrouw Lien, uitgedost in de authentieke geelrode plunje van De Stopnoillekes, haalt haar schouders op, maar proest het vervolgens uit wanneer Olivier een halfuurtje later tóch verschijnt in de traditionele outfit. Want zeg nu zelf, als je op de foto mag met het vernieuwde Floreken, tijdens de eerste kennismaking met hun adoptiereus Majoor Cans, dan mag je niet onderdoen.
De Stopnoillekes openen al 39 jaar de stoet, net achter K.M. De Aalsterse Gilles. De groep ontstond als een afscheuring van carnavalsgroep De Berkes van Sint-Anna, onder leiding van wijlen Paul Backaert en Maurice Coppens. Tot op de dag van vandaag houden De Stopnoillekes de traditie van de reuzen in ere. Een hechte vriendengroep van twintig leden en een tiental figuranten.
De reuzen hebben elk hun eigen verhaal. Zo zijn er Iwein, Lauretta en Ons Paula, die in 1992 haar tweeling Floreken en Florisken op de wereld zette. Reus Kamiel fietst sinds 2000 mee en dit jaar maakt ook de goedlachse Majoor Cans zijn herintrede. Majoor Cans verwijst naar Petrus Jacobus Cans, hoofd van de Aalsterse Burgerwacht die in 1830 een actieve rol speelde in de Belgische Revolutie. Tussen 1932 en 1967 liep Cans mee als reus in de stoet. Carnavalsgroep De Saazers bouwde de reus vorig jaar opnieuw, als hun stoetthema. De Stopnoillekes adopteerden de grote pop en voegen hem toe aan de Aalsterse reuzenfamilie.
De reuzen zijn niet alleen in Aalst te zien. “We lopen per gelegenheid ook mee in stoeten buiten de stad zoals in Bergen op Zoom, Parijs en Maastricht, waar onze reuzen zelfs op de affiche stonden”, zegt Tim.
Floreken en Florisken.
De komende jaren willen De Stopnoillekes hun reuzen stap voor stap renoveren. “Floreken en Florisken ondergaan een flinke update”, zegt de voorzitter. “Hun broek en bavet blijven behouden, maar ze krijgen gloednieuwe koppen en een fris kostuum. Ze stapten voor het eerst mee in 1992, maar hun latexkoppen waren versleten. We vonden de originele mallen terug en maakten nieuwe koppen in flexibel rubber. Dat is geen overbodige luxe, want deze twee kwajongens halen heel wat kattenkwaad uit tijdens de stoet. Waren hun koppen van polyester, dan zijn ze na 500 meter wandelen stuk.” Tim en Olivier goten en schilderden de nieuwe koppen in hun garage. “Toch zou een echte werkruimte voor De Stopnoillekes een grote meerwaarde zijn”, gaat Tim verder. “We dromen van een atelier waar we niet alleen kunnen werken, maar waar ook scholen en gegidste groepen onze reuzen kunnen komen bewonderen.”
“Ik ben een geboren Stopnoilleken”, gaat Tim verder. “Mijn vader Paul heeft ooit De Stopnoillekes opgericht in 1986 en dit jaar loop ik mijn 49ste stoet.” “Tijdens de stoet worden we begeleid door een tiental doedelzakspelers in Schotse outfit”, zegt Lien. Als je ons ziet, dan weet je dat de stoet begonnen is!” Vraag kinderen vandaag – of aan ons vroeger – wat hen het meeste bijblijft van de stoet en het antwoord is altijd hetzelfde: de reuzen. Of beter gezegd: De Gilles en de reuzen.” Terwijl Majoor Cans opnieuw wordt opgeborgen na zijn eerste fotoshoot, tellen De Stopnoillekes of naar zondag 2 maart.
