In Vlierzele, een dorp waar traditie, geloof en gemeenschap nog hand in hand gaan, vond gisterenavond een bijzonder ingetogen en ontroerende gebeurtenis plaats. Onder begeleiding van meer dan honderd Mariavereerders werd het nieuwe Mariabeeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes naar haar eeuwenoude plek gedragen: de 146-jarige Mariagrot, verscholen in het groen achter buurthuis ‘De Kring’.
Een ingetogen begin in de kerk.
De plechtigheid begon in de plaatselijke parochiekerk, waar heel wat mensen samenkwamen voor een gebed ter ere van Maria. De zachte klanken van het plaatselijk Sint-Ceciliakoor en het gefluisterde gebed vormden het begin van een avond die voor velen in het dorp een diepe spirituele betekenis had. In de kerk stond het nieuwe Mariabeeld centraal opgesteld: wit, sereen, met een zacht glimlachend gelaat dat de aanwezigen leek te verwelkomen.
Het beeld rustte op een stevige, stijlvol vormgegeven sokkel — een eerbetoon aan de eenvoud en de kracht van Maria, die voor velen symbool staat voor troost, hoop en bescherming. Na het gebed werden de touwen opgetild en namen vier kranige mannen het op zich om het nieuwe beeld in processie naar de grot te dragen.
Processie door zonovergoten straten.
Alsof het zo moest zijn, scheen de zon krachtig door de wolken. In een sfeer van serene vreugde trok de processie zingend en biddend door de dorpsstraat. Rozenkrans werd gebeden en gezangen klonken zacht in de avondlucht. Onderweg sloot zich nog een aantal mensen spontaan aan bij de stoet. “Het voelde alsof Maria zélf ons riep,” fluisterde ons iemand, zichtbaar ontroerd, “alsof ze wilde zeggen: ‘Kom, ik wacht op jullie’.”
De Rots als spiritueel hart.
De Mariagrot, lokaal vaak eenvoudigweg ‘de Rots’ genoemd, werd in 1879 opgericht en vormt sindsdien een vaste waarde in het religieuze en sociale leven van Vlierzele. Ze is niet alleen een plaats van gebed, maar ook van troost en verbondenheid. Vele vieringen en spontane gebeden vonden er plaats — generaties lang.
Hoewel de exacte oorsprong van het oude Mariabeeld in de grot niet gedocumenteerd is, tonen archieffoto’s aan dat het beeld er minstens sinds 1952 staat. Vermoed wordt dat het beeld zelfs ouder is. Ze stond er altijd, onder alle weersomstandigheden, en verwelkomde duizenden bezoekers met open armen. Zelfs op de stormachtigste dagen brandde er iedere keer weer kaarsen bij haar voeten — een stil getuigenis van hoop.
Overgang met respect voor het verleden.
Het nieuwe beeld werd bij aankomst aan de grot met eerbied en symboliek onthaald, gevolgd door de eucharistie opgeluisterd door het Sint-Ceciliakoor. Hoewel het nieuwe beeld nog niet meteen in de nis werd geplaatst — dat gebeurt pas komende vrijdag — stond het er al als een teken van continuïteit.
Tegelijkertijd werd uiting gegeven aan de diepe dankbaarheid tegenover het oude beeld. Het heeft jaren lang een plaats van betekenis ingevuld. Daarom zal het oude Mariabeeld met de grootste voorzichtigheid uit de grot gehaald worden en na restauratie een nieuwe plek krijgen in de parochiekerk van Vlierzele. Zo blijft het beeld levendig in het collectieve geheugen van het dorp en wordt het niet vergeten, maar geëerd.
Meer dan een beeld: een levend geloof.
De vernieuwing van het Mariabeeld past in een breder initiatief om de grot in ere te herstellen en te bewaren als een plek van rust, contemplatie en spiritualiteit. “De grot zal opnieuw schitteren,” klonk het bij Padre Johan Van Den Eeckhout. “Niet omdat we willen vernieuwen om te vernieuwen, maar omdat we geloven dat het erfgoed leeft wanneer het wordt gekoesterd én doorgegeven. Maria blijft een baken van licht voor velen. En deze plaats, zo dicht bij het hart van de natuur en de gemeenschap, is een stukje hemel op aarde.”
Een gemeenschap in beweging.
Wat gisteren gebeurde in Vlierzele, was veel meer dan een religieus ritueel. Het was een teken van verbondenheid tussen verleden, heden en toekomst. Een zichtbaar geloofsverhaal dat de generaties overstijgt. Het nieuwe Mariabeeld draagt niet alleen een nieuwe mantel, maar ook de belofte van een gemeenschap die haar erfgoed blijft omarmen — niet als museumstuk, maar als levend geloof.
Vrijdag volgt het tweede luik van deze bijzondere gebeurtenis, wanneer het oude beeld wordt verwijderd en het nieuwe haar officiële plaats krijgt in de grot. Maria leeft in Vlierzele — in steen, in gebed, en vooral: in de harten van haar mensen.
