Het spreekwoord ‘de appel van niet ver van de boom’ komt in de sportwereld weleens vaak aan bod en dat is ook bij Kenneth Laurent (28) uit Denderleeuw zeker ook het geval. Kenneth’s vader was ooit zelf voetballer, waardoor hij het voetballen met de paplepel mee kreeg. Zo kreeg hij de kans om uit te spelen voor topvoetballen zoals OH Leuven en RWDM. Ondertussen is Kenneth een vaste waarde geworden bij eerste provincialer De Leeuwkens Teralfene (Vlaams-Brabant) waar hij reeds al goed was voor acht doelpunten en zeven assists. Verder wil Kenneth mooie statistieken te behalen en natuurlijk de ploeg helpen waar het kan. De vooruitzichten zijn duidelijk: “Ik wil mijn steentje bijdragen aan het team, goede statistieken neerzetten en uiteraard zorgen voor goede resultaten. Reden genoeg om Kenneth op onze praatstoel neer te zetten.
Sinds wanneer ben je begonnen met voetballen? En waarom met voetballen?
Voetbal is altijd al een groot onderdeel van mijn leven geweest. Ik ben begonnen op mijn vijfde bij een lokale club, maar in werkelijkheid zat het er al veel eerder in. Als kind was ik constant met een bal in de weer. Mijn ouders gaven me zelfs twee kleine doeltjes om thuis mee te spelen, zodat ik altijd bezig was met het spel, zelfs als ik niet op het veld stond. Het was mijn manier van spelen, mijn manier van leren.
Mijn vader heeft zelf ook altijd gevoetbald. Hij heeft nooit echt het hoogste niveau gehaald, vooral door blessures en andere fysieke ongemakken. Hij bracht me al op jonge leeftijd het plezier in het spel bij. Voor mij was het dus geen verrassing dat ik zo jong al begon te voetballen. Het was gewoon een natuurlijke weg voor me, en het is nog steeds iets wat ik dagelijks koester.
Bij welke club(s) was je aangesloten en hoe presteerde je als voetballer daar en wat was/is je favoriete positie?
Mijn carrière is een echt avontuur geweest, met veel verschillende hoofdstukken. Ik begon mijn reis bij een lokale club, maar al snel maakte ik de overstap naar Dender. Daar ben ik van een jonge knaap van zes jaar uitgegroeid tot een speler die uiteindelijk in de eerste ploeg speelde. Dat was een grote stap voor mij, en ik leerde veel in die tijd.
Op een gegeven moment kreeg ik de kans om naar OHL te gaan, nadat coach Emilio Ferreira interesse toonde. Dit voelde als mijn eerste echte stap richting een hoger niveau. Helaas, door bepaalde omstandigheden, bleven de verwachtingen daar uit, maar ik was in ieder geval een ervaring rijker. Vervolgens belandde ik bij RWDM, waar ik in de voorbereiding vaak in de basis stond. Maar zodra de competitie begon, viel de jonge garde toch een beetje buiten de boot. Er was veel druk van de club om snel weer op het hoogste niveau te staan, en dat ging ten koste van de jongere spelers.
Na een jaar bij RWDM besloot ik naar Londerzeel te gaan, maar daar had ik meteen pech: ik scheurde mijn kruisband in mijn eerste seizoen, waardoor ik dat hele jaar geen minuut heb kunnen spelen. Het seizoen daarna had zijn ups en downs, en toen coach JP Van de Velde vertrok, besloot ik dat het tijd was om verder te kijken. Dat bracht me bij Wolvertem, waar ik het eerste jaar te maken kreeg met de coronamaatregelen, maar in de tweede en derde jaren stond ik toch 90% van de tijd in de basis.
Na mijn tijd bij Wolvertem kwam er interesse van Erpe-Mere, wat ik erg waardeerde. De overstap naar daar voelde goed, maar helaas had ik daar één heel moeilijk seizoen in de tweede amateurklasse, waarin we helaas degradeerden. Het vorige seizoen voelde ik al snel dat er weinig vertrouwen was vanuit de nieuwe trainerswissel en dat ik niet echt meer op mijn plek zat. Zo kwam ik uiteindelijk, één dag voor de transferdeadline, bij De Leeuwkens Teralfene terecht. Ze hebben me daar ontzettend goed ontvangen, en ik was blij dat ik mijn steentje al snel kon bijdragen aan het team.
Sinds wanneer en op welke leeftijd speel je al bij het eerste elftal? Bij welke ploeg was dat? En wat heb je al kunnen bereiken en wat waren voor u uw mooiste momenten bij de start van het eerste elftal?
Mijn debuut bij Dender was totaal onverwacht. Ik was pas 17 jaar oud, en die dag was Casagolda ziek, waardoor ik ineens moest meegaan naar de uitwedstrijd tegen Ath. Daar viel ik in en maakte ik mijn debuut in de eerste ploeg. Dat was natuurlijk een droom die uitkwam, maar ook een moment waar ik nooit had verwacht dat het zo snel zou gebeuren.
Natuurlijk had ik gehoopt om meer te bereiken in mijn carrière, zoals elke voetballer dat doet: ervan leven en er je beroep van maken. Ik heb twee jaar kunnen proeven van dat hogere niveau, zowel bij OHL als bij RWDM, maar helaas bleef het daarbij voor mij. Ondanks dat, ben ik dankbaar voor de ervaringen die ik heb opgedaan. Mijn mooiste momenten tot nu toe waren mijn debuut op mijn 17de en de kans om te trainen en te spelen met echte kalibers als Casagolda, Dimbala, Terki, en anderen. Het waren momenten waarop ik echt besefte hoe hoog het niveau kan liggen en wat het betekent om met zulke getalenteerde spelers samen te werken.
Hoe verloopt voor u persoonlijk het seizoen en dat van de ploeg?
Persoonlijk verloopt het seizoen redelijk goed, vooral qua statistieken. Momenteel heb ik 8 goals en 7 assists achter mijn naam staan, wat ik zelf een prima resultaat vind. Natuurlijk, als aanvaller wil je altijd meer, maar ik ben tevreden met wat ik tot nu toe heb kunnen bijdragen.
In ploegverband is het helaas wat moeilijker gegaan. We begonnen het seizoen echt sterk, maar de laatste twee maanden hebben we het wat lastiger gehad. Er zijn een aantal factoren die het moeilijker maken, en we hebben moeite om die consistentie terug te vinden. Maar ik heb vertrouwen in het team, en we blijven werken om die moeilijke periode achter ons te laten. En verder is zeer simpel: Punten pakken, plezier maken en het seizoen in schoonheid afsluiten.
Wat zijn jouw persoonlijke doelstellingen en verwachtingen voor het verdere voetbalseizoen? En deze van de club?
Wat mijn persoonlijke doelen betreft, probeer ik mooie statistieken te halen en natuurlijk de ploeg te helpen waar ik kan.
Wat betreft de club is het vooral belangrijk om in de eerste provinciale te blijven. We geloven er allebei, ik en de club, zeker in dat we dit seizoen in de eerste provinciale zullen blijven. We doen er alles aan om dat te bereiken, en ik heb er vertrouwen in dat we het gaan halen.
Wat zijn jullie vooruitzichten voor de nabije toekomst?
Mijn vooruitzichten voor de nabije toekomst zijn duidelijk: ik wil mijn steentje bijdragen aan het team, goede statistieken neerzetten en uiteraard zorgen voor goede resultaten. Daarnaast kijk ik ook al vooruit naar volgend seizoen. Samen met De Leeuwkes wil ik bouwen aan een sterke kern, zodat we volgend seizoen een topseizoen kunnen neerzetten.
Zijn er bepaalde mensen die je wil bedanken en vernoemen aub?
Ik ben vooral mijn ouders en mijn vriendin ontzettend dankbaar. Zij zijn altijd daar, elke wedstrijd weer, en staan langs de zijlijn om mij aan te moedigen. Hun steun betekent heel veel voor me. Daarnaast wil ik ook Emilio Ferreira bedanken voor de ervaring die hij me heeft bijgebracht. Hij heeft me veel geleerd, en die lessen hebben me echt geholpen in mijn groei als voetballer.
Kenneth, namens onze redactie wil ik u bedanken voor dit leuke gesprek en wij wensen u nog het allerbeste toe. Good Luck!
