Arno Vanmol (21) is misschien geen bekende in het wielerpeloton, toch is hij een renner met heel veel doorzettingsvermogen. Ook al vlot het soms niet goed en wordt hij iedere keer weer teruggeslagen door pech of ziekte, toch vindt hij opnieuw de moed en de kracht om terug op te staan en er honderd procent voor te gaan. Met zijn enorme vechtlust en gedrevenheid zal het hem op een dag eens lukken en slagen in zijn opzet als renner, en misschien is dan wel de juiste trein voor Arno vertrokken. Zijn droom is om volgend jaar een constant seizoen te rijden en proberen gewoon een vaste waarde te worden in het peloton. Wij zetten Arno op onze praatstoel en brengen u dit verhaal.
Hoe ben je begonnen met koersen en waarom de voorkeur aan het wielrennen? Vanwaar de interesse in wielrennen?
Al van jongs af aan reed ik graag met de fiets, vooral tijdens de zomervakantie op de camping bij mijn grootouders in Geraardsbergen. Met een kleine mountainbike reed ik dag in dag uit elke meter van de camping af. Als ik even niet wist wat te doen, nam ik de fiets en reed ik rond. Mijn Pepe is een grote voetbal- en wielerfan, iedere zomer keek hij naar de Tour de France. Als jonge knaap zag ik niets anders. Toen ik mijn fietsje nam begon ik te fantaseren over hoe het zou zijn om in een peloton of om een col op te rijden.
Hoe ben je dan effectief met wielrennen begonnen?
Toen ik een jaar of 13 was heb ik me dan ook effectief een koersfiets aangeschaft en ben dan op eigen initiatief enkele keren gaan rijden tot ik opving dat de wielerschool in Affligem, iedere woensdag namiddag oftewel een training op weg of op de wielerpiste in Affligem organiseerde. Na enkele maanden op de Wielerschool te hebben vertoefd, wilde ik graag zelf wedstrijden rijden. Ik kreeg van mijn toenmalige trainer Gert Leus te horen dat er in Denderhoutem een ploeg was die renners aansloten om competitie te kunnen doen. Op deze manier heb ik contact opgenomen en mijn vergunning aangevraagd. Dat jaar startte ik met wielrennen.
Je startte als 15-jarige met wielrennen, hoe was je ervaring toen je begon te koersen?
Zo startte ik mijn eerste seizoen bij de nieuwelingen, die eigenlijk gewoon een kennismakingsseizoen werd. Het werd daadwerkelijk vallen en opstaan, waardoor ik geen enkele wedstrijd kon uitrijden. Het was aanpassen geblazen, vooral omdat ik voordien niets van sport deed en ik ver van onder nul moest beginnen als coureur.
Hoe verliepen je wedstrijden in de jeugdcategorieën? Wat waren je belangrijkste wedstrijden en uitslagen?
Zoals ik al zei bij de nieuwelingen was het gewoon leren, veel leren en kennismaken met de sport en zien hoe ver ik kwam. Bij de start als eerste jaar junior heb ik twee wedstrijden kunnen rijden en toen brak de corona pandemie uit en het werd wachten tot juli om opnieuw van start te kunnen gaan. Als tweejaars slaagde ik erin om mijn wedstrijden uit te rijden. Uitschieters waren er niet, al behaalde ik één keer een mooie tiende plaats, die voorlopig nog altijd mijn beste resultaat is.
Hoe kijk je naar je prestaties van de afgelopen drie seizoenen als belofte? Ben je er tevreden over of had je er meer van verwacht?
Als ik eerlijk mag zijn, had ik er meer van verwacht. Als eerstejaars wist ik dat het moeilijk ging worden om wedstrijden uit te rijden en dat was ook zo. Toch slaagde ik erin om tegen de zomer langer in koers te kunnen blijven totdat ik in Bassevelde mijn eerste wedstrijd als belofte kon uitrijden. Dit werd meteen een mooie opsteker al was de vreugde van korte duur. Zo kreeg ik te kampen met klierkoorts waardoor ik mijn seizoen twee maanden vroeger moest beëindigen. Als tweedejaars belofte startte ik mijn seizoen met nog lichte gevolgen van die klierkoorts. Het duurde weer enige tijd tot ik een goed gevoel had op de fiets en ik uiteindelijk toch wedstrijden kon uitrijden. Ook dit seizoen ben ik met een valse noot begonnen. Zo liep ik begin februari Mycoplasma op, waardoor ik een hele tijd de gevolgen van heb gedragen. Zo kon ik dit seizoen er niet opnieuw niet uithalen van wat ik ervan had gehoopt. En terug moest ik voor de zoveelste keer van nul beginnen om wedstrijden te kunnen uitrijden. Net als zovele andere renners moest ik opnieuw beginnen om prestaties te rijden. Gelukkig heb ik de kracht en de moed om iedere keer weer op te staan. Dankzij mijn doorzettingsvermogen weet ik dat het mij op een dag ook zal lukken en ik misschien voorgoed vertrokken ben.
Volgend jaar wordt je laatste jaar belofte, wat denk je voor volgend seizoen? En wat zijn de verwachtingen en plannen voor 2025?
Ik hoop gewoon om volgend jaar een constant seizoen te rijden en ga ik proberen om een vaste waarde te worden in het peloton, iedere wedstrijd te kunnen uitrijden en met een frisse blik en vol goede moed aan de start te verschijnen. Wie weet als het wat goed gaat, hier en daar is proberen mee te zitten, als ik wat wedstrijden heb uitgereden.
Je bent aangesloten bij Alfasun AS Construct Cycling Team op dit moment? Blijft dit ook volgend jaar? Zo niet, waarom verandert van club?
Tot eind dit jaar ben ik nog aangesloten bij het Alfasun AS Construct Cycling Team, al komt daar vanaf januari 2025 verandering in en maak ik de overstap naar de Jonge Rakkers Vollezele. Natuurlijk wil ik het team van Alfasun bedanken voor de afgelopen zes jaar om mij de kans te geven. Bij de Jonge Rakkers Vollezele ga ik meer kansen krijgen, waaronder: De beker van België en de Ronde van Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant. Met de Grote Prijs Affligem (een wedstrijd die letterlijk aan mijn voordeur passeert) krijg ik eindelijk de kans om in deze wedstrijd effectief van start te kunnen gaan. Ze beschikken over een mooi programma en ken er heel wat mensen. Ik ben ervan overtuigd dat dit ook een echte vriendenploeg is, maar daar ben ik nu al zeker van.
Zijn er bepaalde mensen die je wil bedanken of vernoemen aub?
Eerst en vooral mijn ouders omdat ze dag en nacht klaar staan om met mij naar de wedstrijden te gaan. Mijn grootouders waarvan ik er ondertussen al spijtig genoeg twee heb moeten afgeven, voor hun steun en geloof in mij, zelfs op de momenten dat het moeilijk ging en ik het niet meer zag zitten. Mijn trainer Stef Rogier voor de goede begeleiding en vertrouwen in mij, ook mijn vorige trainer Gert Leus wil ik bedanken voor zijn steun. Natuurlijk al mijn trainingspartners van de afgelopen jaren om de trainingen wat aangenamer te maken, daarbij ook Jarno D’Haene waarmee ik nu ook regelmatig ga trainen, met daarbij Siebe,Lance,Yoran,… enkele van die goeie vrienden en trainingsmakkers. Ook Aico en Jenne, mijn twee beste maten waarvan ik de afgelopen jaren ongelooflijk veel steun heb gehad, in goede en minder goede tijden. En dank aan al mijn teamgenoten van de afgelopen jaren die ondertussen ook goede vrienden zijn geworden. Kortom, te veel om op te noemen, iedereen bedankt!
Arno, in naam van onze redactie bedank ik u voor dit mooi en leuk gesprek. Wij wensen u van harte veel succes toe en wij kijken uit naar volgend wielerseizoen! Good Luck!