In het Oost-Vlaamse Grotenberge, een rustige deelgemeente van Zottegem, woont een jonge renner met een verhaal van vallen, opstaan en vooral doorzetten. Maarten Eeckhout is amper 18, maar heeft al een parcours afgelegd waarin velen zouden afhaken. Na een moeizame seizoenen, waarin klierkoorts hem parten speelde en hij zelfs overwoog te stoppen met fietsen, vond hij het plezier en de motivatie terug bij de Lage Landen Wieler Unie (LWU). Vandaag is Maarten tweedejaars junior bij het A.S. Construct – Castaar Cycling Team en laat hij opnieuw zijn benen spreken. Hoog tijd om hem beter te leren kennen.
Een vroege liefde voor de fiets.
“Fietsen zit er bij mij al van jongs af aan in,” steekt Maarten van wal. “Ik keek veel naar wielerwedstrijden op televisie en droomde ervan om ooit zelf zo te kunnen koersen. Mijn ouders waren in het begin niet meteen overtuigd. Ze vonden het een gevaarlijke sport. Maar toen ik kon meedoen aan de Kidstour en we op school een fietsinitiatie kregen in het kader van de Olympische Spelen, begon het te kriebelen. Tijdens die initiatie ontmoetten we Tom Van Den Haute van de Vlaamse Wielerschool. Dat moment heeft veel in gang gezet.”
Dat sportieve zat er altijd al in. “Voor ik begon met koersen, heb ik een jaar gebasket toen ik vijf of zes was. Daarna heb ik ook nog een jaartje gevoetbald toen ik zeven was. In diezelfde periode nam ik deel aan een kids-triatlon op Alpe d’Huez. Toen wist ik het: ik wil koersen, niets anders.”
Van miniem tot aspirant: de eerste stappen.
Maarten startte als miniem bij het Van Der Vurst Cycling Team, onder de vleugels van Jurgen Diependaele. “Mijn eerste jaar was niet gemakkelijk. Ik eindigde vaak achteraan en moest echt mijn plaatsje zoeken in het peloton. Maar ik gaf niet op. In de winter ging ik wat veldrijden, vooral voor het plezier, en dat hielp me om sterker te worden. In mijn tweede jaar als miniem kon ik beter mee. Ik reed vlotter in de groep en kon zelfs een keer op het podium staan.”
Als aspirant zette hij die lijn verder. “Ik behaalde nog een podiumplaats, maar vooral belangrijk: ik reed altijd goed mee. Ik had het gevoel dat ik vooruitging.”
Eerste grote stappen bij de nieuwelingen.
De overstap naar de nieuwelingen betekende ook een overstap naar een nieuw team: Wij Onder Ons Parike. “In de overgang naar deze categorie heb ik ook wat ervaring opgedaan op de piste. Dat heeft me technisch sterker gemaakt. Als eerstejaars nieuweling had ik een redelijk constant seizoen. Ik reed een aantal mooie uitslagen en nam deel aan kampioenschappen. Ik mocht interclubs rijden, waaronder de Ronde van West-Vlaanderen, en ik reed ook enkele koersen in Nederland. Dat waren echt mooie ervaringen die me veel geleerd hebben.”
Toch sloeg het noodlot toe in zijn tweede jaar als nieuweling. “Het seizoen liep voor geen meter. Mijn benen wilden niet wat mijn hoofd wilde. Uiteindelijk bleek dat ik klierkoorts had doorgemaakt, zonder dat ik het wist. Dat verklaarde veel. Het was frustrerend, want je traint keihard, maar je lichaam werkt niet mee.”
Junioren: twijfels, doorzetten en heropleven.
Na de nieuwelingen koos Maarten voor het Alfasun – AS Construct team. Maar zijn eerste jaar als junior werd opnieuw een moeilijk hoofdstuk. “Ik zat er mentaal door. Het hele jaar liep niet zoals ik had gehoopt. Ik voelde me machteloos en begon serieus te twijfelen of ik wel wilde doorgaan met wielrennen. De gedachte om te stoppen zat vaak in mijn hoofd.”
Toch besloot hij, samen met zijn ouders, om niet zomaar op te geven. “We kozen ervoor om tijdelijk wedstrijden te rijden bij de LWU. Dat bleek een goede zet. De sfeer was er gemoedelijk, en ik vond er opnieuw mijn ritme. Ik reed vaak podium en kon zelfs enkele overwinningen pakken. Dat gaf me opnieuw vertrouwen in mijn kunnen. Ik besefte: ik heb dit nog altijd in mij.”
Tweedejaars junior: constant en ambitieus.
Het seizoen 2025 begon voor Maarten veelbelovend. Hij rijdt momenteel bij het A.S. Construct – Castaar Cycling Team en doet dat met volle inzet. “Het gaat opnieuw goed. Ik rijd vlot mee in het peloton en kan af en toe mijn kans wagen. Mijn beste uitslagen dit jaar zijn onder andere een 14de plaats in Opwijk, een 19de in Evergem, een 16de in Ninove en een 28ste in Denderhoutem. Vaak zit ik bij de eerste helft van het peloton. Dat is een goede basis om op verder te bouwen.”
Blik op de toekomst.
Maarten kijkt hoopvol naar de rest van het seizoen. “Ik wil dit niveau vasthouden en nog een paar mooie uitslagen rijden. Ik hoop ook dat ik geselecteerd word voor enkele interclubs of de Beker van België met mijn ploeg. En natuurlijk hoop ik op een selectie voor het Belgisch kampioenschap. Dat zou echt de kers op de taart zijn.”
Warm welkom bij Castaar Cycling Team.
“Het doet deugd dat A.S. Construct – Castaar Cycling Team in mij is blijven geloven, ondanks mijn mindere seizoenen. Ze gaven me een nieuwe kans, en ik voel me goed in de ploeg. De begeleiding is professioneel, en er heerst een sterke teamgeest. Dat helpt echt om jezelf te blijven motiveren.”
Dankbaarheid als drijfveer.
Tot slot wil Maarten enkele mensen in het bijzonder bedanken. “In de eerste plaats mijn ouders. Zonder hen was dit allemaal niet mogelijk geweest. Mijn papa is mijn vaste chauffeur, mecanicien en klankbord. Mijn mama steunt me in alles. Ook mijn grootouders wil ik bedanken: ze zijn er bij elke wedstrijd, waar die ook doorgaat. En verder een dikke merci aan de rest van mijn familie, vrienden en supporters. Jullie steun doet meer dan jullie denken.”
Maarten Eeckhout is geen grootspraak of schreeuwerige uitschieters. Hij is een jonge renner met karakter, die ondanks tegenslagen blijft geloven in zijn weg. Een renner die nederig werkt aan zijn comeback, met een ijzersterke mentaliteit. En misschien, heel misschien, is dit pas het begin.
