Traditioneel komen er in het najaar nog heel wat werpers in actie, zeker als het weer een beetje meezit. Ook op zaterdag 4 oktober was dat niet anders: de FEThrowers trokken met een enthousiaste delegatie naar Tienen voor de jaarlijkse werp5kamp, een echte klassieker waar plezier en kameraadschap minstens even belangrijk zijn als de prestaties zelf. Onder het motto “goe werpen, veel lachen” beleefden Robbe Van Hoorde, Cédric Broeckaert, Andreas De Lathauwer, Leander Casteels, Silke De Lathauwer en Inge Eeckhout een dag vol regen, records en hilariteit.
Een natte start vol energie.
De dag begon vroeg voor de twee raceteams die vanuit Aalst vertrokken. Ondanks de sombere wolken en de eerste druppels regen was de sfeer uitstekend. Drie blikken energiedrank per persoon later arriveerde het gezelschap “rete strak in de regen” in Tienen, klaar voor een dag vol werpgeweld.
De vroege vogels – Wimgrid, Inge en Silke – mochten als eersten de hamer bovenhalen. Inge wierp een degelijke 24m34, terwijl Silke het hield bij 17m84, enkele meters onder hun persoonlijke records, maar gezien de koude en natte omstandigheden kon niemand daar echt over klagen.
Bij de mannen barstte daarna het echte geweld los. Robbe Van Hoorde opende meteen met 44m97 en zette zo de toon voor de rest van de dag. Cédric Broeckaert bleef netjes bij de les met 39m28, terwijl Andreas De Lathauwer 41m91 liet opmeten. Leander Casteels gooide er dan weer een “stout” persoonlijk record van 47m25 uit, en bewees dat de trainingsuren niet voor niets waren.
Kogel, discus en de kracht van lef.
Daarna was het tijd voor het kogelstoten, waar de dames de spits mochten afbijten. Inge wierp 9m14, Silke 8m75, beiden goed voor degelijke punten in het tussenklassement. De mannen deden er nog een schepje bovenop: Robbe stootte met 17m56 bijna twee clubrecords op één dag, Andreas volgde met 17m33, Cédric toonde lef met een gewaagd glijtje en kwam uit op 14m68, terwijl Leander 13m17 haalde – allemaal sterke prestaties gezien het glibberige terrein.
De discuswedstrijd leverde vervolgens een mix van chaos, spanning en komedie op. Bij de vrouwen kon Inge nog 23m59 noteren, terwijl Silke driemaal buiten de sector belandde en dus helaas met nul punten achterbleef. “We rekenen op grotere cirkels in Eeklo”, klonk het met een knipoog.
De mannen namen revanche. Cools opende met een worp van ruim 55 meter tegen de wind in. Robbe moest even bekomen na twee nulworpen, maar haalde in zijn laatste poging nog 32m67 – zes meter beter dan vorig jaar. Andreas wierp 37m06, Cédric experimenteerde met links en gooide 28m73, en Leander besloot met 49m68 na een botsing met de paal.
Speerdrama’s en wonderlijke PR’s.
Bij het speerwerpen ging het er al even geanimeerd aan toe. Inge gooide 17m14, Silke 13m18. De mannen maakten er een ware thriller van: Robbe verbeterde zich tot 33m84, Cédric bleef stabiel met 22m30, Leander knalde naar een nieuw PR van 49m11 en Andreas wierp een stevige 55m82. Toch moest hij de duimen leggen voor Kwinten, die met 60m68 de speerwedstrijd naar zich toetrok. Opvallend detail: meerdere atleten zetten PR’s neer met… dezelfde speer. “Das raar!?” klonk het meermaals langs de kant.
Afsluiten in stijl met gewichtwerpen.
De afsluitende proef, het gewichtwerpen, leverde nog meer spektakel op. Inge (7m69) en Silke (8m01) wierpen knap, ondanks het gebrek aan voorbereiding. Robbe verstevigde zijn clubrecord met 18m72, Cédric verbeterde zich tot 13m69, Leander eindigde met 15m78 en Andreas stal de show met een legendarische 12 draaitjes – al vloog zijn gewicht in het net en hij zelf uit de ring. Zijn beste worp, 11m82, leverde hem vooral veel respect (en natte broeken van het lachen) op.
Teamgeest en plezier boven alles.
Met negen persoonlijke records en één clubrecord bewezen de FEThrowers dat het niet alleen om afstand draait, maar vooral om de beleving, de vriendschap en de passie voor het werpen. Ondanks regen, wind en glibberige cirkels was de sfeer opperbest.
“De werp5kamp is elk jaar opnieuw hét hoogtepunt van het najaar,” aldus coach en verslaggever ter plaatse. “Hier draait het niet om winnen, maar om plezier maken en elkaar motiveren. En dat hebben onze jongens en meisjes vandaag meer dan bewezen.”
De FEThrowers sluiten zo hun outdoorseizoen op een fantastische manier af, met alweer een hoofdstuk vol kracht, humor en kameraadschap in hun rijke werpgeschiedenis.
