Na meer dan zeventig jaar trouwe dienst aan de klavieren van het kerkorgel nam Herman De Geeter op tachtigjarige leeftijd afscheid van zijn muzikale levenswerk. De Geraardsbergenaar groeide uit tot een muzikaal monument, een inspirator van generaties leerlingen, zangers en muzikanten. Met een ontroerend huldeconcert in de Sint-Machariuskerk in Nederboelare werd zijn uitzonderlijke loopbaan gepast gevierd.
Van vader op zoon: het begin van een levenslange passie.
“Ik was pas tien jaar oud toen ik mijn zieke vader verving als organist in de Sint-Bartholomeuskerk”, herinnert Herman De Geeter zich. Het bleek de start van een indrukwekkend parcours als organist, componist, koorleider en bovenal muziekliefhebber in hart en nieren. Wat begon als een familiale plicht groeide uit tot een roeping. Meer dan zeventig jaar zou hij de liturgie in de Geraardsbergse parochies muzikaal ondersteunen.
Leraar en directeur met visie.
Na zijn studies aan het Lemmensinstituut keerde De Geeter terug naar zijn geboortestreek, waar hij vanaf 1960 muziekonderwijs gaf aan onder meer de scholen van Hunnegem en de Karmelieten. Als leraar muzikale opvoeding wist hij zijn enthousiasme voor muziek op zijn leerlingen over te brengen. Maar zijn grootste stempel drukte hij als directeur van de muziekschool – later de kunstacademie – van Geraardsbergen.
“Toen ik daar begon in 1963, was het een muziekschool die eigenlijk op sterven na dood was,” vertelt hij met realiteitszin. Dankzij zijn tomeloze inzet, pedagogisch inzicht en culturele visie groeide de school uit tot een volwaardige kunstacademie. In 1986 kwam de officiële erkenning. “Een mijlpaal,” noemt Herman het. Tot 1994 bleef hij aan het hoofd van de instelling, die nu nog steeds verder bouwt op de fundamenten die hij legde.
Koorleider en componist.
Ook buiten het klaslokaal en de kerk bleef Herman De Geeter zijn liefde voor muziek vormgeven. Hij bewerkte onder meer volksliederen tot koorwerken en was een warm pleitbezorger van het gregoriaans. Vanuit die passie richtte hij de Schola Gregoriana Gerardimontensis op, een koor dat zich toelegde op de eeuwenoude gezangen die grotendeels verdwenen zijn uit de moderne liturgie.
In 1976 stond hij aan de wieg van kamerkoor Pro Musica, dat onder zijn vleugels groeide tot een referentiekoor in de regio. Het is dan ook symbolisch dat uitgerekend dit koor het huldeconcert bracht bij zijn afscheid.
Afscheid met een gouden rand.
De Sint-Machariuskerk in Nederboelare, waar Herman bijna tien jaar organist was en het Sint-Ceciliakoor oprichtte en dirigeerde, vormde het decor van een ingetogen maar beklijvend afscheid. Met een zorgvuldig uitgekozen repertoire bracht Pro Musica hulde aan de man die zoveel muzikale zielen raakte.
Het hoogtepunt van de avond kwam toen Herman zich nog één keer achter zijn vertrouwde kerkorgel zette. Naast hem stond zijn kleinzoon Ewout (28), violist. Samen brachten ze een werk dat De Geeter zelf componeerde voor Ewouts veertiende verjaardag. “Een moment om te koesteren,” aldus een zichtbaar ontroerde toeschouwer.
Tijd om te rusten, maar niet om te zwijgen.
Met zijn afscheid als kerkorganist komt een einde aan een hoofdstuk, maar zeker niet aan het boek. “Het is mooi geweest,” zegt Herman. “Nu is het tijd om veel te rusten. Maar ik blijf zeker musiceren en zal af en toe nog wel op het orgel spelen.” Want wie eenmaal met muziek doordrenkt is, zwijgt nooit helemaal.
Met zijn decennialange inzet voor muziekonderwijs, zijn inspirerende rol in de koorwereld en zijn trouw aan het orgel, is Herman De Geeter uitgegroeid tot een icoon voor Geraardsbergen en ver daarbuiten. Een leven lang in dienst van de muziek – het is een erfenis die blijft klinken.
